Weinig internationals kunnen bloemrijker over voetbal praten dan Robin van Persie. De aanvoerder van het NEderlands elftal vertelde hoe hij na een dergelijke loopactie de prachtpass van Daley Blind eerst op zijn borst wilde aannemen. Hoe hij vervolgens uit zijn ooghoeken doelman Iker Casillas uit zijn doel zag komen en opeens stil zag staan. Zoals hij Casillas vaker heeft zien weifelen op zulke momenten. Toen kwam die zweefduik, die kopbal, het moment dat hij liggend op zijn buik die boogbal bleef volgen. Daarna de intense ontlading. ‘Eigenlijk was dat koppen het kleinste onderdeel van deze actie’, zei Van Persie. ‘Het was de loopactie, het connecten met de pass, de timing. Het koppen was als het ware het laatste zetje.’
En dan te bedenken dat hij daar vroeger een broertje dood aan had. ‘Toen ik begon met voetballen kon ik helemaal niet koppen. Ik vond het pijn doen en zo. Toen ik acht, negen jaar was ben ik bij Excelsior met Aad Putters gaan werken aan twee dingen: mijn rechterbeen en koppen. Aad liet me met keiharde vijfjes koppen, steeds een uur lang. Hij gooide die ballen op of schoot ze mijn kant op. Hij heeft me geleerd hoe je sturend kan koppen. Dat soort dingen heeft impact. Dus eigenlijk is het hele proces toen al ingezet.’
Na zijn tijd bij Excelsior liet Van Persie de koptraining een beetje versloffen. Later pakte hij de draad weer op. Want de aanvaller scoorde te weinig met zijn hoofd, vond hijzelf. En dus ging Van Persie weer aan de slag om zijn koptechniek te verbeteren. Op een gedenkwaardige avond in Salvador plukte Oranje daar de vruchten van.
