fbpx

Bewust geworden Steven Berghuis: ‘Inmiddels weet ik dat het altijd bij jezelf begint en dat het eigenlijk heel makkelijk is: gewoon gas geven’

Jarenlang werd Steven Berghuis door kenners gezien als een groot talent, maar ook als een wispelturige speelvogel. Vorig seizoen viel het kwartje. Nu is hij een van de smaakmakers in de Eredivisie. ‘Door keihard te werken heb ik een omslag gemaakt’, zegt hij met een glinstering in zijn ogen. ‘Inmiddels weet ik dat het altijd bij jezelf begint. ‘

 
 
Dus je bent niet meer zo snel tevreden?
‘Dat was vroeger het verwijt. Ik dacht er wat te makkelijk over. Op dagen dat ik lekker trainde, was ik in staat iets extra’s te laten zien. Dan vond ik ook meteen dat ik moest worden opgesteld. Met tegenslag kon ik slecht omgaan. Ik was te ongeduldig. Als ik dan met de beloften moest meedoen en het liep niet, besefte ik niet dat je de volgende training weer flink aan de bak moest. Ik dacht dat het vanzelf terug zou komen. Maar dat lukt alleen als je alles op honderd procent doet.
 
Dan bof je met een vader die jou nooit geforceerd kritisch benaderde.
‘Toen Vitesse mij afwees, maakte hij daar geen drama van. “Dan ga je toch lekker ergens anders voetballen, met je vrienden. Het komt wel.” Zijn reactie vond ik mooi. Hij beseft dat hij meer uit zijn carrière had kunnen halen, dat probeert hij mij ook wel bij te brengen. Maar nooit op een pusherige manier.’
 
Bij Twente wilde ik heel graag dat mensen goed over mij zouden oordelen, omdat het eerst hartstikke goed ging. Daarna lukte het even niet. Een paar maanden later bij VVV al helemaal niet. En eigenlijk in het begin bij AZ ook niet. Daardoor wist ik het op ene gegeven moment zelf ook niet meer. Terwijl het eigenlijk heel makkelijk is. Je moet gewoon gas geven.’
 
Wat is er anderhalf jaar geleden precies gebeurd?
“José Fortes Rodriguez belde me op. Er was meteen een klik. José kwam speciaal voor mij naar trainingen kijken en zat me echt achter mijn broek aan, maar op een leuke manier. Bij kritiek bleef José me stimuleren  en nu weet ik wat ik moet doen.  Ik wist altijd wel wat ik kon. Maar ik vond het raar als ik niet werd opgesteld. José vroeg een keer: “Hoe vaak was je tevreden dan? Twee of drie dagen? Pas als je twee of drie maanden lekker hebt getraind, mag je iets verwachten.”  José is een van de mensen die mij die bewustwording hebben bijgebracht. Ik heb veel aan hem te danken.’