fbpx

Als jeugdspeler naar het buitenland: Kinderhandel? Fodé en Xavi leven hun jongensdromen bij FC Barcelona

Op bezoek bij de Nederlandse jongens op de beroemde jeugdopleiding La Masia. 

Fodé Fofana (11) is een van de drie Nederlandse spelers in de jeugdopleiding van Barcelona. Hij is ook de jongen die vorig jaar een discussie in eigen land op gang bracht met zijn transfer naar de Catalaanse club, die zich niet altijd even goed aan de transferregels voor minderjarige spelers houdt. 

Fodé Fofana laat zondagavond zijn vingers glijden in een zelf gekocht zakje snoep. Om hem heen scharrelen vijf teamgenoten, allemaal in roze polo’s van de club. Op de bank zitten er nog eens zeven en in het veld staan er elf. De Infantil B, de D1 van Barcelona, telt bijna net zo veel spelers als het eerste elftal dat vanavond Ajax ontvangt in het eigen Camp Nou. Normaal doet Fodé altijd mee. Zondagavond is hij toeschouwer van soms tot in de perfectie geslepen combinatievoetbal. Ja, ook in de jeugd van Barcelona spelen ze al met een controlerende middenvelder en met opkomende backs. Na zestien minuten staat het elftal van Fodé Fofana met 4-0 voor tegen Marianao Poblet, hoewel die jongens allemaal een jaar ouder zijn.


Groeipijn
Wedstrijden spelen en trainen mag hij al drie weken niet. ‘Hij heeft groeipijn’, had zijn vader Abdoul gezegd. ‘Maar volgende week mag ik weer meedoen’, zegt Fodé opgewekt, voordat hij met zijn moeder en zusje richting de auto slentert. Morgen wordt hij 12. ‘Het gaat heel goed met hem’, hadden zijn vader en zijn vorige trainer bij GVAV-Rapiditas, Melvyn Wolthers, gezegd. Zulke uitspraken liggen voor de hand. Zij waren het immers die zich vorig jaar moesten verdedigen toen bekend werd dat Fodé Fofana van Groningen naar Barcelona zou verhuizen. PvdA-Kamerlid Tjeerd van Dekken liet de term kinderhandel vallen toen hij hoorde van het vijfjarige ‘contract’ dat voor de jongen in Catalonië klaarlag. Wolthers kan zich er nog over opwinden: alsof iemand Fodé in een vrachtwagen op transport naar Spanje heeft gezet. Kom bij hem niet aan met een discussie over hoe ethisch dat wel of niet is, kinderen van 10 of 11 die emigreren omdat ze door topclubs van Engeland, Spanje en Frankrijk in de rangen zijn opgenomen. ‘Als het mijn zoon was, had ik hetzelfde gedaan. Het gaat er toch om hoe leuk hij het vindt?’ Vader Abdoul: ‘Hij wilde dit zelf heel graag. Voetbal is zijn hele leven.’ Hoe weinig het misschien ook zegt: Fodé Fofana maakt niet de indruk van een kind dat het slecht naar zijn zin heeft in zijn nieuwe thuisland. Hij lacht vaak en verlegen en kan in het Spaans al wat te drinken bestellen. Bedachtzaam maar verstandig, noemt trainer Wolthers hem. Vader Aboul praat graag aan de telefoon vanuit Nederland, zolang het maar over Fodé gaat. ‘Dit is zijn droom.’ Hij is hoe dan ook spraakzamer dan Barcelona. De persafdeling weigert commentaar te geven over individuele spelers.

Messi
De jeugdteams blinken stuk voor stuk uit, terwijl ze bijna allemaal tegen grotere en oudere elftallen voetballen
Volgens die filosofie wordt er ook getraind in La Masia, de jeugdopleiding  die inmiddels verhuisd is naar het Joan Gamper-complex buiten de stad. De trainers slijpen er de patronen in van het 4-3-3-voetbal zoals Johan Cruijff dat heeft bedoeld. Het is tiki-taka-voetbal, al uitgevoerd door de allerkleinsten. Verreweg de meesten zijn Spaans, hoewel Barcelona over de hele wereld scout. Messi was 13 toen hij vanuit Argentinië overkwam. De leer slaat aan, kennelijk. De jeugdteams blinken stuk voor stuk uit, terwijl ze bijna allemaal tegen grotere en oudere elftallen voetballen. Van de zestien jeugdteams van Barcelona werden er vorig seizoen vijftien kampioen. De ploeg onder 19 jaar won ook nog eens de Youth League, de Champions League voor de jeugd.

Binnenkomen bij La Masia lukt je als buitenstaander niet, had Regillio Simons al gewaarschuwd. Toch is er volgens hem niets schimmigs of stiekems aan wat er achter de stalen poorten gebeurt. ‘Ik weet niet of er een geheim is dat de jeugdopleiding van Barcelona zo goed maakt. Ze willen gewoon niet dat iedereen meekijkt.’ Hij heeft er ook geen problemen mee dat de club hem als voetbalvader hooguit een training per week laat bezoeken van zijn zoon Xavi. ‘Voor de rest is het: lever je kind maar af bij de poort. Maar dat is goed. Dat scheelt een hoop bemoeienis van ouders.’ Simons was zelf prof, onder meer bij Fortuna Sittard en in Japan. Hij en zijn vrouw namen Xavi mee naar Spanje toen die 3 was. Hij wil graag benadrukt hebben dat van een voetbaltransfer dus geen sprake was. Barcelona merkte Xavi op toen die al in Spanje speelde. De jongen spreekt inmiddels Catalaans, Spaans en Nederlands.

Meer dan voetbal
Met zijn zoon, inderdaad vernoemd naar de aanvoerder van het eerste, praat Simons bijna nooit over voetbal. Het gaat dan vooral over school, over vriendjes, over het leven zelf. Zo hoort het ook, vindt hij. Er is meer dan voetbal alleen. Abdoul Fofana vertelt dat Barcelona geen luilekkerland is onder een Spaans zonnetje. ‘Fodé heeft ook verplichtingen. Ze houden hem op school goed in de gaten. Zijn droom is om profvoetballer te worden en daarna advocaat voor voetbalprofs. Dan moet je ook op school de beste willen zijn, zeg ik hem.’ Simons prees zich vorig jaar nog gelukkig, toen het nieuws rond Fofana zich verspreidde. ‘Ik was blij dat de media niet door hadden dat mijn zoon allang bij Barcelona speelde.’ Hij wil best toelichten hoe het is om voetbalvader te zijn van een kind in een wereldberoemde jeugdopleiding, maar niet te vaak en niet te uitgebreid. Anders komen er ‘rare verhalen’. Simons sloeg al uitnodigingen van RTL Late Night en De Wereld Draait Door af. Of hij in de studio misschien wilde vertellen over de internationale belangstelling die voor zijn 11-jarige zoon schijnt te bestaan. Op internet waren berichten verschenen dat Chelsea de blonde krullenbol naar Engeland wilde halen. ‘Xavi is nog een kind’, zegt Simons. Maar voetballende kinderen kunnen tegenwoordig al tonnen waard zijn. 

Gouden bergen
Het kan hard gaan met zulke voetbalkinderen. Ze weten zich al snel begeerd – misschien zelfs omringd – door figuren met soms onduidelijke reputaties die gouden bergen in het vooruitzicht stellen. Zaakwaarnemers, adviseurs, clubscouts, trainers. Simons vindt een zaakwaarnemer onzinnig, zeker nu Xavi nog zo jong is. Op zijn leeftijd moet hij zich bezighouden met voetballen en naar school gaan. ‘En vooral elke avond gezellig bellen met zijn vader.’ De jongensdroom scheidt de Nederlandse gezinnen. In Nederland jaagt Regillio Simons zijn eigen toekomst na. Hij is dit seizoen aan de slag gegaan als jeugdtrainer in de onderbouw van Ajax. Natuurlijk mist hij Xavi, die met de rest van het gezin in Barcelona woont. ‘Maar ik heb mijn eigen droom. Hij heeft die van hem. Dat lijkt me heel gezond.’ Of Barcelona de gezinnen financieel bijstaat, wil Abdoul Fofana niet zeggen. Er is geen sprake van een officieel contract tussen beide partijen, slechts van een overeenkomst. Een waarbij de club grotere verplichtingen heeft dan de speler. Net als Regillio Simons gaf Abdoul Fofana zijn eigen rijschool evenmin op, toen Barcelona Fodé in de schoot opnam. Zijn vrouw en dochter verhuisden wel mee. ‘Je weet nooit hoe het loopt’, zegt hij. ‘Ik wil straks ook nog werk hebben.’ Wolthers: ‘Fodé hoeft maar een leuk meisje tegen te komen en het kan voorbij zijn met het voetbal. Hij zit nog in de puberteit.’ Zijn vader: ‘Als het niet meer goed gaat, komt hij terug. Dat is zeker.’